ΜΑΝΟΥΒΡΑ

Ntrishs

Ο Μιχάλης, στην Κάσο του 1943

Ο Μιχάλης, στην Κάσο του 1943 Ενα «διαβαστερό» non-fiction novel από τη γνωστή δημοσιογράφο Σοφία Παπαϊωάννου Του Ηλια Μαγκλινη Σε μία από τις πιο αθόρυβα συγκινητικές σελίδες του βιβλίου «Κρυμμένο στο Αιγαίο» της Σοφίας Παπαϊωάννου, ο πατέρας του Μιχάλη Κουτλάκη, του κεντρικού προσώπου της αληθινής αυτής ιστορίας, μετά το δείπνο, μαζεύει όλα τα παιδιά του σε ένα δωμάτιο και κλείνει την πόρτα πίσω του. Το περιστατικό λαμβάνει χώρα στην Κάσο του Μεσοπολέμου, όταν τα Δωδεκάνησα τελούν υπό ιταλική κυριαρχία. Οπως γράφει η συγγραφέας, ο πατέρας του Μιχάλη Κουτλάκη και δήμαρχος του νησιού, «είναι από τους ελάχιστους στην Κάσο που έχουν στο σπίτι τους φωνόγραφο. Επιστρέφοντας από το τελευταίο του ταξίδι, έφερε λαθραία στο νησί έναν δίσκο 78 στροφών με τον Εθνικό Υμνο. Τοποθετεί μια πολύ λεπτή βελόνα στον φωνόγραφο για να μην ακούγεται έξω από το σπίτι και βάζει στα παιδιά να ακούσουν για πρώτη φορά τον ύμνο της ελεύθερης Ελλάδας». Το «Κρυμμένο στο Αιγαίο» περιλαμβάνει πολύ πιο δραματικές (κυρίως στο δεύτερο μέρος του) στιγμές, όμως η συγκεκριμένη έχει τη δική της δύναμη και είναι κομβική ως προς την κατανόηση της πορείας που θα ακολουθήσει ο νεαρός Μιχάλης Κουτλάκης, ειδικά μετά το ξέσπασμα του πολέμου το 1940 με τους Ιταλούς. Προδοσία Ηδη από την αρχή του βιβλίου γνωρίζουμε ότι ο Μιχάλης Κουτλάκης, όχι μόνον δεν ζει αλλά χάθηκε τα χρόνια του πολέμου, της ιταλικής κατοχής, στο νησί του, όντας δραστήριος στην Αντίσταση και έχοντας επιστρέψει από το μακεδονικό μέτωπο του 1941, όπου αντιμετώπισε ως εθελοντής τους Γερμανούς εισβολείς. Το γεγονός αυτό, όμως, ο βίαιος θάνατός του, είναι που δίνει όλο το σασπένς στο βιβλίο, καθώς η συγγραφέας αναζητεί τα ίχνη ενός χαμένου προσώπου, τον ανασυστήνει σελίδα με τη σελίδα, ακολουθεί τα ίχνη του έως την ύστατη στιγμή του, σημειώνοντας ήδη από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου κάτι που σε βάζει σε σκέψεις: «Είναι άγραφος κανόνας στην Κάσο όταν ένα μέλος μιας οικογένειας υποστηρίζει έναν υποψήφιο (σ.σ. για τις δημοτικές εκλογές) να τον υποστηρίζει και όλη η οικογένεια. Ετσι ψηφίζουν συγγενείς και φίλοι, αλλά έτσι προδίδουν, όπως θα αποδειχθεί». Η τελευταία αυτή φράση σε προετοιμάζει για το δράμα που θα εκτυλιχθεί στις τελευταίες του κυρίως σελίδες. Η Σοφία Παπαϊωάννου είναι γνωστή ως δημοσιογράφος από τις εκπομπές «Μαύρο Κουτί», «Φάκελοι» (στο Mega) και «Νέοι Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά στον ΣΚΑΪ. Το «Κρυμμένο στο Αιγαίο» είναι το πρώτο της βιβλίο, ένα «διαβαστερό» non-fiction novel, με στοιχεία ρεπορτάζ, ντοκουμέντου και τοπικής ιστορίας. Το «Κρυμμένο στο Αιγαίο» είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός ιστορικού κατά βάση βιβλίου που εστιάζει όμως στους αφανείς και τους ανώνυμους, στη μικροϊστορία, προκειμένου να αναδείξει τη μακροϊστορική εικόνα της εποχής. Κατά κάποιο τρόπο, η κεντρική φιγούρα του βιβλίου, ο Μιχάλης Κουτλάκης, λάμπει διά της απουσίας του. Η συγγραφέας ανατρέχει όπου έδρασε και συνομιλεί με ανθρώπους που τον γνώρισαν ή γνωρίζουν την ιστορία του. Φέρνει στο φως άγνωστα αρχεία, ελληνικά και ξένα, δίχως να λησμονεί ότι το στοίχημα ενός τέτοιου βιβλίου δεν είναι μόνον η τεκμηρίωσή του, αλλά και ο αφηγηματικός του τρόπος: χρήση των μυθοπλαστικών συμβάσεων χωρίς αυθαιρεσίες στο πραγματολογικό υλικό. Τελικά, η μοίρα του Μιχάλη σφραγίστηκε όχι τόσο από τον εξωτερικό εχθρό, όσο από τον εσωτερικό και η αφορμή θα είναι κατά κύριο λόγο προσωπική και όχι ακριβώς ιδεολογική. Θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς ότι το «Κρυμμένο στο Αιγαίο» πάσχει από έναν περιοριστικό τοπικισμό, ωστόσο, η ιστορία του Μιχάλη Κουτλάκη είναι ενδεικτική τόσων αφανών Ελλήνων που πίστεψαν στην ιδέα της πατρίδας, και κινδύνευσαν γι’ αυτή, για να γίνουν θύματά της. Τραγικές φιγούρες Οι πλέον τραγικές φιγούρες του βιβλίου βέβαια είναι οι γονείς του Κουτλάκη, οι οποίοι δεν θα μάθουν ποτέ ούτε πώς σκοτώθηκε ούτε πού βρίσκεται η σορός του παιδιού τους (η αποκάλυψη θα έρθει μετά τον θάνατό τους). Χαρακτηριστική είναι πάντως η σκηνή της επιστροφής του Μιχάλη στο νησί από το μέτωπο. Οταν μπαίνει στο σπίτι ένα σκυλί «έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο λιμάνι έκλαιγε, με ένα κλάμα σαν ουρλιαχτό... “Οταν κλαίει ο σκύλος, εμείς στην Κάσο το έχουμε για κακό”». Σοφία Παπαϊωάννου, «Κρυμμένο στο Αιγαίο», εκδ. Πατάκη, σελ. 304.

ΔΗΜΟΣ ΚΑΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ

Στην ακριτική Κάσο οι δημότες δεν πληρώνουν τέλη, όχι γιατί δεν θέλουν αλλά γιατί δεν έχει συσταθεί η ταμιακή υπηρεσία του δήμου. Ο δήμαρχος του νησιού Δημήτρης Ερωτόκριτος εξηγεί ότι ο δήμος έφτασε σε αυτή την κατάσταση λόγω των αυξημένων αρμοδιοτήτων που ορίζει ο Καλλικράτης χωρίς ωστόσο να έχει προβλέψει και το ανάλογο προσωπικό.

Με έναν επιπλέον υπάλληλο θα ήταν εφικτή η λειτουργία της ταμιακής υπηρεσίας, η υπάλληλος έχει βρεθεί, ωστόσο φαίνεται πως θα καθυστερήσει πολύ ακόμη η μετάταξή της.

Υπάρχει υπάλληλος που αυτή τη στιγμή εργάζεται στο ΚΕΠ Συντάγματος και έχει εκδηλώσει την επιθυμία να έρθει στο νησί, σημειώνει ο δήμαρχος, ωστόσο δεν μπορεί να μεταταχθεί καθώς δεν έχει συμπληρώσει 5ετής θητεία.

Στην Κάσο προβλέπεται να υπάρχουν 22 άτομα προσωπικό ωστόσο οι υπάλληλοι δεν ξεπερνούν τους 5 και μάλιστα από αύριο θα πρέπει να αφαιρεθεί και ένας καθώς μόλις συνταξιοδοτήθηκε. Θα φάνταζε ανέκδοτο μετά τις ελλείψεις προσωπικού που περιγράφει ο δήμαρχος να τον ρωτήσει κανείς για ύπαρξη τεχνικής υπηρεσίας. «Εδώ δεν έχουμε μόνιμο υπάλληλο καθαριότητας, λεει, πιστεύεται ότι μπορεί να έχουμε αρχιτέκτονα ή μηχανικό»;

Ο Γιώργος Κουριαντάκης είναι ο αντιδήμαρχος του νησιού αλλά όχι μόνο καθώς εκτελεί και χρέη οδηγού απορριμματοφόρου αλλά και υδραυλικου

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο δηλώνει απογοητευμένος ο δήμαρχος της Κάσου αν δεν αλλάξει η κατάσταση θα αναγκαστούμε να κλείσουμε τον δήμο, λεει, άλλωστε δεν έχει νόημα να είναι ανοιχτός.

Το δίκτυο ύδρευσης του νησιού ξεπερνά τα 50 χιλιόμετρα άλλα ο μοναδικός υδραυλικός δυστυχώς δεν μπορεί να βοηθήσει όσο θα ήθελε καθώς είναι ΑΜΕΑ. Έτσι σε κάθε διαρροή που διαπιστώνεται σε γεώτρηση ο αντιδήμαρχος ψάχνει τα εργαλεία του...

αυτές είναι οι δηλώσεις ΔΉΜΑΡΧΟΥ και αντιδημάρχου .η αντιπολίτευση τι λέει? η συμπαράταξη με την παράταξη του δημάρχου? ήταν γνωστές οι δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε ο Δήμος και όμως κανείς δεν έκαμε τίποτα ΤΏΡΑ ΒΡΉΚΑΜΕ ΤΗΝ εύκολη ΛΎΣΗ ΚΛΕΊΣΙΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΎ ΔΗ ΜΟΥ? πια θα είναι η απολογία ενάντια στους Κασιώτες? μήπως δουλέψαμε ΑΠΛΑ για την απαξίωση του και την μεταφορά του στη γειτονική ΚΑΡΠΑΘΟ? ει ναι σίγουρο ότι οι κατά καιρούς αποσπασμένοι από την ΚΑΣΟ υπάλληλοι θέλουν να επανέλθουν? εμείς έχομε σοβαρες επιφυλάξεις

Deptocracy // Χρεοκρατία - HD - ΟΛΟΚΛΗΡΟ - FULL VERSION

SPOT ARXIPELAGOS (HD) 2 χρόνια

tromaktiko: Κάσος: Δήμαρχος-οδοκαθαριστής, Αντιδήμαρχος-υδραυλ...

tromaktiko: Κάσος: Δήμαρχος-οδοκαθαριστής, Αντιδήμαρχος-υδραυλ...: "Ένας δήμαρχος που τις... ελεύθερες ώρες του κάνει τον εργάτη καθαριότητας για να μαζέψει τα σκουπίδια του νησιού, ένας αντιδήμαρχος που παίρ..."

Για την ιστορία:

Το Ελληνικό Κράτος ίδρυσε το Υπουργείο Αιγαίου το 1985 με ομόφωνη απόφαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Το Οκτώβριο του 2009 το Υπουργείο Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής συγχωνεύθηκε με το Υπουργείο Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων(!!!). Το Σεπτέμβριο του 2010 η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής εντάσσεται στο Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας. Τον Ιούνιο του 2011 το Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας καταργήθηκε!

Σούστα/Χορευτικό Συλλόγου Νεολαίας Κάσου-06/06/2011

Τόπων γεύση: Σουπιοπίλαφο (ρύζι με μελάνι σουπιάς) από την Κάσο...

Τόπων γεύση: Σουπιοπίλαφο (ρύζι με μελάνι σουπιάς) από την Κάσο...: "Είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά, αλλά και πιο «μπελαλαλίδικα» φαγητά του νησιού. Απαιτεί τρεις γεμάτες ώρες από τη στιγμή που θα αδειάσε..."

ΝΕΑ ΚΑΣΟΣ: Χειροτερεύει η κατάσταση σε Κάρπαθο και Κάσο

ΝΕΑ ΚΑΣΟΣ: Χειροτερεύει η κατάσταση σε Κάρπαθο και Κάσο: "Ο Σύλλογος Κασιωτών Ρόδου «Ο ΧΑΔΙΩΤΗΣ», έχοντας πλήρη γνώση της κατάστασης του ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ, το οποίο έχει έλλειψη βασικών φαρμάκ..."

KASOS

ΚΑΣΟΣ

ΚΑΣΟΣ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ !!!

Ιστοσελίδες για: εύρεση εργασίας | Κατάλογος Ελληνικών Ιστοσελίδων | greek-sites.gr

Ιστοσελίδες για: εύρεση εργασίας | Κατάλογος Ελληνικών Ιστοσελίδων | greek-sites.gr

ΜΗΝΑΣ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Όταν ο Μηνάς γράφει στίχους για την Κάσο, οι περισσότεροι από εμάς τους περαστικούς πάνω από ετούτο το νησί, μάθαμε να σωπαίνουμε. Σωπαίνουμε από σεβασμό, σωπαίνουμε από βαθιά εκτίμηση για το έργο ενός δάσκαλου με το «Δ» κεφαλαίο, σωπαίνουμε γιατί μας αρέσει να τον ακούμε. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που συνάντησα για πρώτη φορά τον Μηνά Περσελή στο Δημοτικό Σχολείο της Αγίας Μαρίνας, του μεγαλύτερου από τους 5 οικισμούς της Κάσου. Τότε είχε βγάλει το εξαιρετικό βιβλίο «Τα αγριολούλουδα της Κάσου» και είχε ξεκινήσει να φυτεύει δεντράκια στο σχολείο. Σήμερα τα παρτέρια δημιουργούν μια μικρή «ζούγκλα», τα παιδιά έχουν μεγαλώσει μαζί με τα δέντρα και ο Μηνάς εξακολουθεί να στέκεται σαν φάρος στο σκοτάδι.

«Η δουλειά για εμένα ήταν πάντα εύκολη, γιατί την αγαπώ. Βέβαια, ως δάσκαλος έχω πια ξεφύγει κατά πολύ. Δεν κοιτάω το ξερό μάθημα, ούτε το ρολόι, ούτε τα διαλείμματα, ούτε πότε σχολάω. Το πρόγραμμα του σχολείου τηρείται αυστηρά, αλλά μέσα σ' αυτό έχουμε εντάξει πράγματα που έχουν σχέση με το περιβάλλον, με την παράδοση, με το νησί μας. Από το 1991 ξεκινήσαμε ένα τεράστιο έργο. Μετατρέψαμε το σεληνιακό τοπίο γύρω από το σχολείο στην όαση που βλέπεις σήμερα. Με τα παιδιά σπάσαμε βράχια, κτίσαμε κήπους με πέτρα, βάλαμε χώματα, φέραμε δέντρα. Δεν σταματήσαμε όμως εδώ. Κάνουμε τις καθιερωμένες εκδρομές μας. Τα αγαπημένα μας μέρη είναι ο Εμπορειός και ο Άγιος Κων/νος στην Αμμούα... Βλέπεις, εμείς χωρίς θάλασσα δεν μπορούμε! Ξεκινήσαμε το περιοδικό "Φωνές των πουλιών" και έχουμε βγάλει 9 τεύχη μέχρι σήμερα. Γράφουμε για τα νέα του νησιού, δημοσιεύουμε ζωγραφιές και ποιήματα των παιδιών αλλά, το πιο σημαντικό, είναι πως τα ίδια τα παιδιά γίνονται δημοσιογράφοι. Μιλάνε με τους παλιούς και συγκεντρώνουν ξεχασμένες ιστορίες, ήθη και έθιμα, παραδόσεις της Κάσου. Το υλικό που δημοσιεύεται είναι εξαιρετικά σημαντικό και πιστεύω ότι θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα οι επόμενες γενιές. Με αυτόν τον απλό τρόπο και χωρίς να επιβάλλω τίποτε σαν δάσκαλος νομίζω ότι έχω καταφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τον τόπο τους».

Μηνάς Περσελής. Δάσκαλος στον νου και την ψυχή, ένας σπάνιος άνθρωπος ανάμεσα στα τυχερά παιδιά του σχολείου της Κάσου

Μιλάει ήρεμα, αλλά ποτέ σε πρώτο ενικό πρόσωπο, λες και ο ίδιος απλά συμμετέχει. Έχω ήδη ακούσει για τις απίθανες χριστουγεννιάτικες θεατρικές παραστάσεις του Δημοτικού Σχολείου της Κάσου και τον προκαλώ να μου πει περισσότερα.

«Το 1996 γράψαμε το πρώτο θεατρικό έργο μαζί με τη Λαμπρινή, που είναι νηπιαγωγός. Τα έργα μας είχαν και έχουν κασιώτικες αληθινές ιστορίες, σύμφωνα με την παράδοση, τη γλώσσα, τις συνήθειες και τους χαρακτήρες ανθρώπων του νησιού. Η Λαμπρινή γράφει τον αρχικό σκελετό κι εγώ στη συνέχεια γράφω τα δίστιχα στην τοπική διάλεκτο. Τα παιδιά γίνονται ηθοποιοί και το έργο ανεβαίνει. Από την πρώτη παράσταση η επιτυχία ήταν τρομερή και, τώρα πια, όταν πλησιάζουν Χριστούγεννα όλο το νησί ρωτάει τι έργο θα ανεβάσουμε!».

Το βλέμμα του μοιάζει να ξεμακραίνει, του ζητώ να μου μιλήσει για την Κάσο που τόσο αγαπά:

«Με απασχολεί που ολοένα λιγοστεύουμε. Όταν πρωτοήρθα στο σχολείο είχαμε κοντά 60 παιδιά, μετά έγιναν 45 και τώρα είναι 25-26. Ελπίζω να σταθεροποιηθεί ο αριθμός και να πάψει ο κόσμος να φεύγει από το νησί. Η μόδα είναι να ξεσηκώνει ο ένας τον άλλο και να φεύγουν για Ρόδο ή Αθήνα, με πρόσχημα τις σπουδές των παιδιών. Από την άλλη, για να ξαναζωντανέψει το νησί πρέπει να βρεθούν θέσεις εργασίας. Επιπλέον, οι περισσότεροι από αυτούς που μένουν στο νησί είναι αδιάφοροι. Δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά, βολεύονται με ένα μεροκάματο. Κι εγώ που νοιάζομαι, είναι φορές που με κοιτούν σαν να είμαι γραφικός τύπος! Η Κάσος μπορεί να μη φημίζεται για τις ομορφιές της, αλλά ξεχωρίζει για τη ζεστασιά των ανθρώπων της και την πολιτισμική της ταυτότητα. Αυτά δεν πρέπει να χαθούν».

Αγριολούλουδα και νεράιδες

Το γραφικό λιμανάκι της Μπούκας, στο Φρυ της Κάσου

Δάσκαλος, ποιητής, τραγουδοποιός, φωτογράφος, ζωγράφος και συγγραφέας ενός καταπληκτικού βιβλίου με τα αγριολούλουδα της Κάσου, ο Μηνάς τα συνδυάζει όλα μοναδικά: «Εδώ και 5-6 χρόνια έχω ξεκινήσει μια δουλειά με τα πουλιά που συναντά κανείς στην Κάσο.

Εκείνο που με καθυστερεί στην έκδοση του βιβλίου είναι η φωτογράφηση... Δύσκολη υπόθεση, αλλά θα γίνει κι αυτό. Τα τελευταία χρόνια, με την αλλαγή και κλιματολογικών συνθηκών, από την Κάσο περνάνε πολλά υδρόβια πουλιά, όπως πελεκάνοι και πελαργοί.
Όσο για τους κορμοράνους που θα δείτε, είναι ενδημικά της Κάσου και τους λέμε κορασίνες.

Συνήθως τις ακολουθούν οι ψαράδες, γιατί βρίσκουν εύκολα τα κοπάδια με τις μένουλες! Όσο για το αγαπημένο μου σημείο στην Κάσο που με ρωτάς, είναι ο ανεμοδαρμένος, άγριος, επιβλητικός κάβος του Τρούσσουλα, με την εκπληκτική παραλία της Αγκάλης.

Εκεί που τις φεγγαρόλουστες βραδιές βγαίνουν οι ανεράγδες (σ.σ. νεράιδες)». (ΠΗΓΗ. ΤΑ ΝΕΑ)

OΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΚΑΣΟΥ 187η ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Το Διοικητικό Συμβούλιο των εν Ελλάδι Κασίων σας προσκαλεί να παραστείτε στις εκδηλώσεις που διοργανώνει για την 187η επέτειο του Ολοκαυτώματος της ιδιαίτερης μας πατρίδας νήσου Κάσου, την Κυριακή 5 Ιουνίου 2011.

* Ώρα 10.00 π.μ. : Επιμνημόσυνη δέηση στον Ιερό Ναό του Σωτήρος στην Πλάκα, οδός Κυδαθηναίων Πλάκα.
* Ώρα 11.00 π.μ.: Κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

...