ΓΟΛΕΤΑ

Η γολέτα είναι όνομα μικρού θαλασσινού πουλιού, της λαρίδος, μας ήρθε στην Μεσόγειο από την Αμερική γύρω στα 1800, για αυτό λεγόταν και σκούνα (schooner) ή κότερο (cutter). Είχε δύο και κάποτε τρεις ή τέσσερις ιστούς με ημιόλια (μπούμες) πανιά. Σ΄αυτά πρέπει να προσθέσουμε την τουρκετίνα, το φλόνιο, τον κόντρα φλόκο ή φλέσια. Ήταν ένα καλλίγραμμο καράβι με στρογγυλή συνήθως πρύμνη, όμορφη αρματωσιά, γρήγορο και ευέλikto. Οι Ελληνες άρχισαν να ναυπηγούν μικρές γολέτες 8 -12-τόνων, στις αρχές του προπερασμένου αιώνα. Στη συνέχεια τις μεγάλωσαν σε βαθμό που να γίνουν καράβια δηλαδή μεγάλα ιστιοφόρα με μήκος 30 -35 πήχεις στην καρένα. Οπλισμένα με έξι πυροβόλα των 12 λίτρων και ένα στην πλώρη για την επίθεση, έδρασαν με επιτυχία στον Αγώνα. Στις υδατογραφίες του Α.Roux, που βρίσκονται στο Ναυτικό Μουσείο του Παρισιού, υπάρχει και η γολέτα '' Τερψιχόρη'', που ανήκε στους αδελφούς Τομπάζη. Ναυπηγήθηκε το 1818 από ξύλο πεύκου, είχε μήκος στην τρόπιδα 30 ναυτικές πήχεις και στοίχισε 13.000 δίστηλα (κάθε δίστηλο είχε ισοδυναμία 5 -7 γρόσια, στα χρόνια 1800 -1821). Έδρασε ηρωικά στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας της πατρίδας, τόσο που να χαρακτηριστεί από τους Τούρκους διαβολοκάραβο ( σεϊτάν -γκεμισή). Ονομαστή γολέτα κατά τον Αγώνα, σπετσιώτικη 300 τόνων, ήταν ο ''Λεωνίδας'' που ανήκε αρχικά στον Δημ.Νικ.Λάμπρου, όπως επίσης και η ''Αθηνά'' του Γ.Νέγκα και ο ''Αλκιβιάδης'' του Θ.Bώκου. τέτοιου τύπου καράβια έφτιαχναν στους ταρσαναδες της κοφτερής, συνήθιζαν να αγκηροβολουν στην ΜΑΚΡΆ το ταξείδι δε ξεκινούσε πα ντα από τα γυψωρυχεία των ΑΡΜΑΘΙΩΝ.