Τα νησιά μας γιορτάζουν και φέτος τη 61η επέτειο της Ενσωμάτωσης με την Ελλάδα.
στην προσπάθεια αυτή υπήρξαν οι ηγετικές εκείνες προσωπικότητες, οι οποίες οδήγησαν την υπόθεση των νησιών μας στην ευτυχή κατάληξη. από τους πρωταγωνιστές του αγώνα για την απελευθέρωση, και με σημαίνοντα ρόλο στη συνέχεια, υπήρξε ο Κασιώτης γιατρός Νικόλαος Μαυρής.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Νικόλαος Ν. Μαυρής γεννήθηκε στο Ζαγαζίκ της Αιγύπτου το 1899, γιος του γιατρού Γεωργίου Μαυρή από την Κάσο. Το 1918 γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1925 ταξιδεύει στο Παρίσι και ειδικεύεται στην οφθαλμολογία, ενώ παρακολούθησε και μαθήματα φιλολογίας και νομικής στη Σορβόννη και στο Κάιρο.
Με την επιστροφή του Αίγυπτο ιδρύει την «Κεντρική Επιτροπή Δωδεκανησίων Αιγύπτου » και γίνεται από τους πρωτεργάτες του αγώνα για την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα. Παράλληλα ασχολείται με λαογραφικά και ιστορικά θέματα της αγαπημένης του Κάσου.
Το 1935 παντρεύεται την Ιουλία Νικολάου κόρη κασιώτη εφοπλιστή από το γάμο αυτό αποκτά τέσσερα παιδιά.
Από το 1936 εγκαθίσταται οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου εκτός από την άσκηση του επαγγέλματος του οφθαλμιάτρου, είναι ο Πρόεδρος του «Κεντρικού Δωδεκανησιακού Συλλόγου Αθηνών» ενώ συνεργάζεται με εγκυκλοπαίδειες για θέματα των Δωδεκανήσων, της Βιβλιογραφίας κλπ.
Στη συνέχεια βρίσκεται στο Παρίσι και με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου φεύγει για την Αμερική, όπου συνδέεται με τον διάσημο καρκινολόγο Γεώργιο Παπανικολάου. Διδάσκει μαθήματα νεοελληνικής λογοτεχνίας σε Πανεπιστήμια των Η.Π.Α. και εκδίδει το περιοδικό Βυζαντινά-Μεταβυζαντινά.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι αγώνες του για την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων εντάθηκαν ακόμη περισσότερο. Ιδρύει το «Εθνικό Δωδεκανησιακό Συμβούλιο» και δημοσιεύει άρθρα, ενώ εκδίδει βιβλία για την ενημέρωση της κοινής γνώμης για το ζήτημα των Δωδεκανήσων.
Αξίζει να αναφέρουμε τη διαμάχη του με τον Ιταλό κόμη Sforza για την ελληνικότητα των Δωδεκανήσων και ότι η έκδοση του γνωστού φυλλαδίου « Sforza contra Sforza » που κυκλοφόρησε κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανάγκασε τον ίδιο τον Sforza να παραδεχθεί την ελληνικότητα των νήσων.
Πρωτοστάτησε μαζί με το Μανόλη Αθανασιάδη στην ίδρυση του Greek War Relief (Ελληνοαμερικανική Πολεμική Περίθαλψη) και εργάσθηκε για την ίδρυση της Επιτροπής για την Ανασυγκρότηση της Ελλάδας, πρόεδρος της Επιτροπής ήταν ο παγκόσμια γνωστός Έλληνας γιατρός καθηγητής του Columbia Γεώργιος Παπανικολάου και Γραμματέας της ο Νικόλαος Μαυρής.
Μετά την ευτυχή κατάληξη του αγώνα και με την έγκριση όλων των κομμάτων διορίζεται πρώτος Πολιτικός Γενικός Διοικητής Δωδεκανήσου στις 5 Μαΐου 1948. Παραιτήθηκε στις αρχές του 1950, για να πάρει μέρος στις πρώτες βουλευτικές εκλογές της 5 ης Μαρτίου του 1950 με δικό του συνδυασμό, την «Ανεξάρτητον Πολιτικήν Ένωσιν Δωδεκανήσου» χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές της 9 ης Σεπτεμβρίου του 1951 εκλέχτηκε βουλευτής Δωδεκανήσου με τον «Ελληνικόν Συναγερμόν» του Αλέξ. Παπάγου. Διετέλεσε ξανά Γενικός Διοικητής Δωδεκανήσου την περίοδο Δεκέμβριος 1952 - Απρίλιος 1954.
Μετά τη λήξη της θητείας του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα χωρίς ποτέ να ξεχάσει τα Δωδεκάνησα και να παύσει να αγωνίζεται γι' αυτά. Ιδρύει το Σύλλογο Κασίων. Βιβλιοθήκη στην Κάσο, όπου δωρίζει πολλά βιβλία.
Είναι Πρόεδρος της «Δωδεκανησιακής Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας» και εκδίδει το μοναδικό και μνημειώδες έργο, όχι μόνο για τα Δωδεκάνησα αλλά και για όλη την Ελλάδα «Δωδεκανησιακή Βιβλιογραφία» σε δύο τόμους, ενώ μέχρι σήμερα παραμένει ανέκδοτος ο τρίτος τόμος.
Η αγάπη του για τη βιβλιογραφία τον ανέδειξε ως τον πρωτοπόρο και κορυφαίο του είδους, με αποτέλεσμα τη βράβευσή του από την Ακαδημία Αθηνών. Πρωταγωνιστεί στην ίδρυση της Βιβλιογραφικής Εταιρείας της Ελλάδος.
Πέθανε στις 3 Νοεμβρίου του 1978, αφήνοντας πίσω του τεράστιο και ανεκτίμητο συγγραφικό έργο, μεγάλο μέρος του οποίου δυστυχώς είναι ακόμα ανέκδοτο.
στην προσπάθεια αυτή υπήρξαν οι ηγετικές εκείνες προσωπικότητες, οι οποίες οδήγησαν την υπόθεση των νησιών μας στην ευτυχή κατάληξη. από τους πρωταγωνιστές του αγώνα για την απελευθέρωση, και με σημαίνοντα ρόλο στη συνέχεια, υπήρξε ο Κασιώτης γιατρός Νικόλαος Μαυρής.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Νικόλαος Ν. Μαυρής γεννήθηκε στο Ζαγαζίκ της Αιγύπτου το 1899, γιος του γιατρού Γεωργίου Μαυρή από την Κάσο. Το 1918 γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1925 ταξιδεύει στο Παρίσι και ειδικεύεται στην οφθαλμολογία, ενώ παρακολούθησε και μαθήματα φιλολογίας και νομικής στη Σορβόννη και στο Κάιρο.
Με την επιστροφή του Αίγυπτο ιδρύει την «Κεντρική Επιτροπή Δωδεκανησίων Αιγύπτου » και γίνεται από τους πρωτεργάτες του αγώνα για την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα. Παράλληλα ασχολείται με λαογραφικά και ιστορικά θέματα της αγαπημένης του Κάσου.
Το 1935 παντρεύεται την Ιουλία Νικολάου κόρη κασιώτη εφοπλιστή από το γάμο αυτό αποκτά τέσσερα παιδιά.
Από το 1936 εγκαθίσταται οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου εκτός από την άσκηση του επαγγέλματος του οφθαλμιάτρου, είναι ο Πρόεδρος του «Κεντρικού Δωδεκανησιακού Συλλόγου Αθηνών» ενώ συνεργάζεται με εγκυκλοπαίδειες για θέματα των Δωδεκανήσων, της Βιβλιογραφίας κλπ.
Στη συνέχεια βρίσκεται στο Παρίσι και με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου φεύγει για την Αμερική, όπου συνδέεται με τον διάσημο καρκινολόγο Γεώργιο Παπανικολάου. Διδάσκει μαθήματα νεοελληνικής λογοτεχνίας σε Πανεπιστήμια των Η.Π.Α. και εκδίδει το περιοδικό Βυζαντινά-Μεταβυζαντινά.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι αγώνες του για την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων εντάθηκαν ακόμη περισσότερο. Ιδρύει το «Εθνικό Δωδεκανησιακό Συμβούλιο» και δημοσιεύει άρθρα, ενώ εκδίδει βιβλία για την ενημέρωση της κοινής γνώμης για το ζήτημα των Δωδεκανήσων.
Αξίζει να αναφέρουμε τη διαμάχη του με τον Ιταλό κόμη Sforza για την ελληνικότητα των Δωδεκανήσων και ότι η έκδοση του γνωστού φυλλαδίου « Sforza contra Sforza » που κυκλοφόρησε κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανάγκασε τον ίδιο τον Sforza να παραδεχθεί την ελληνικότητα των νήσων.
Πρωτοστάτησε μαζί με το Μανόλη Αθανασιάδη στην ίδρυση του Greek War Relief (Ελληνοαμερικανική Πολεμική Περίθαλψη) και εργάσθηκε για την ίδρυση της Επιτροπής για την Ανασυγκρότηση της Ελλάδας, πρόεδρος της Επιτροπής ήταν ο παγκόσμια γνωστός Έλληνας γιατρός καθηγητής του Columbia Γεώργιος Παπανικολάου και Γραμματέας της ο Νικόλαος Μαυρής.
Μετά την ευτυχή κατάληξη του αγώνα και με την έγκριση όλων των κομμάτων διορίζεται πρώτος Πολιτικός Γενικός Διοικητής Δωδεκανήσου στις 5 Μαΐου 1948. Παραιτήθηκε στις αρχές του 1950, για να πάρει μέρος στις πρώτες βουλευτικές εκλογές της 5 ης Μαρτίου του 1950 με δικό του συνδυασμό, την «Ανεξάρτητον Πολιτικήν Ένωσιν Δωδεκανήσου» χωρίς να εκλεγεί. Στις εκλογές της 9 ης Σεπτεμβρίου του 1951 εκλέχτηκε βουλευτής Δωδεκανήσου με τον «Ελληνικόν Συναγερμόν» του Αλέξ. Παπάγου. Διετέλεσε ξανά Γενικός Διοικητής Δωδεκανήσου την περίοδο Δεκέμβριος 1952 - Απρίλιος 1954.
Μετά τη λήξη της θητείας του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα χωρίς ποτέ να ξεχάσει τα Δωδεκάνησα και να παύσει να αγωνίζεται γι' αυτά. Ιδρύει το Σύλλογο Κασίων. Βιβλιοθήκη στην Κάσο, όπου δωρίζει πολλά βιβλία.
Είναι Πρόεδρος της «Δωδεκανησιακής Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας» και εκδίδει το μοναδικό και μνημειώδες έργο, όχι μόνο για τα Δωδεκάνησα αλλά και για όλη την Ελλάδα «Δωδεκανησιακή Βιβλιογραφία» σε δύο τόμους, ενώ μέχρι σήμερα παραμένει ανέκδοτος ο τρίτος τόμος.
Η αγάπη του για τη βιβλιογραφία τον ανέδειξε ως τον πρωτοπόρο και κορυφαίο του είδους, με αποτέλεσμα τη βράβευσή του από την Ακαδημία Αθηνών. Πρωταγωνιστεί στην ίδρυση της Βιβλιογραφικής Εταιρείας της Ελλάδος.
Πέθανε στις 3 Νοεμβρίου του 1978, αφήνοντας πίσω του τεράστιο και ανεκτίμητο συγγραφικό έργο, μεγάλο μέρος του οποίου δυστυχώς είναι ακόμα ανέκδοτο.
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου