τρεχουμε για να χαρουμε

Το ξυπνητήρι την Κυριακή το πρωί χτύπησε στις οκτώ. Αφού ετοιμάστηκα πήρα το δρόμο για την εφημερίδα. Όμορφο πρωινό με καλό καιρό, αλλά και με μια παράξενη ησυχία σκέφτηκα. Ναι, όλα ήταν ήσυχα… Δεν υπήρχε αυτός ο θόρυβος, ο αχός της καθημερινότητας και όλα ήταν πιο ήσυχα από τις άλλες Κυριακές. Ωραία λέω στον εαυτό μου, ώσπου… έστριψα το στενό και βγήκα στη Βασιλίσσης Σοφίας. Εκεί αντίκρισα τη χαρά της ζωής, τη δύναμη της ψυχής και τη θέληση για δημιουργία και όμορφες στιγμές. Χρώματα, φωνές και τρέξιμο από χιλιάδες νέους, γέρους αλλά και παιδιά. Όλοι με ένα παλμό για ένα σκοπό. Να φτάσουν στο τέρμα των πέντε και των δέκα χιλιομέτρων. (Οι άλλοι της κλασικής διαδρομής των 42 και πλέον χιλιομέτρων έχουν ήδη ξεκινήσει από τον Μαραθώνα και έρχονται προς το Καλλιμάρμαρο σκέφτηκα). Στάθηκα στην άκρη του δρόμου συνειδητοποιώντας ότι κι εγώ θα ήθελα να ήμουν μέρος αυτής της γιορτής, αλλά δεν ήμουν. Αλλά να που κι εγώ ήμουν κομμάτι αυτού του υπέροχου σκηνικού. Πως; Μα με το χειροκρότημα, τις φωνές την παρότρυνση και το χαμόγελο συμπάθειας και θαυμασμού στους χιλιάδες δρομείς. «Μπράβο παιδιά!» «Του χρόνου θα είμαι κι εγώ μαζί σας!» «Μπράβο σας, δυνατά θα τα καταφέρετε!» Να κι άλλα χειροκροτήματα με άλλους περαστικούς στις 9:20 το πρωί στη Βασ. Σοφίας. Ανάμεσα στους δρομείς που έφταναν, να και μερικά γνωστά πρόσωπα. «Μπράβο Χριστόφορε, Κατερίνα, Ελένη!» Μα «Μπράβο και και σε εσένα «άγνωστε» για την προσπάθεια σου αυτή!» Ξεμακραίνω σιγά σιγά και σκέφτομαι ότι όλοι ψάχνουμε μια διέξοδο με όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας. Τρέχουμε για να τα φέρουμε βόλτα, για να γλιτώσουμε, για να μην καταρρεύσει η χώρα, για να επιβιώσουμε. Τρέχουμε και επιζητούμε μια διέξοδο στη γκρίζα και μαύρη καθημερινότητα μας. Όμως κάποια στιγμή θέλουμε να τρέξουμε μακριά από όλα τα προβλήματα. Να τρέξουμε για τη ζωή και τις χαρές της. Γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι που χαιρόμαστε τη ζωή, που ελπίζουμε, που αισιοδοξούμε και που δεν το βάζουμε κάτω. Θα παλέψουμε και που ξέρεις, μάλλον του χρόνου θα τρέξω κι εγώ το πεντάρι για αρχή με το γιο μου. Συγχαρητήρια για πολλοστή φορά στους χιλιάδες δρομείς που έστειλαν μήνυμα για τη ζωή με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο από τους δρόμους της Αθήνας. αρθρο του συμπατριωτη μας ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΑΚΗ πηγη ΤΑ ΝΕΑ